De geschiedenis van beschuit
De Nederlandse biscuitindustrie heeft zich na de Tweede Wereldoorlog met grote sprongen ontwikkeld. Een groeiende export, de ontwikkeling van hygiënische, verantwoorde verpakking onder andere in de vorm van heatsealing maar ook technische hoogstandjes op het gebied van diepkoeling en het bakken met infrarode stralen droegen daaraan bij. De naam ‘biscuit’ is in feite misleidend. Dit van origine Franse baksel geeft in zijn naam aan dat het dubbel gebakken zou zijn. Biscuit wordt echter maar eenmaal gebakken. Heeft men het over de Franse aanduiding ‘biscuit’ dan wordt de Hollandse beschuit genoemd die wèl tweemaal wordt gebakken. Beschuit werd gemaakt van tarwebloem, waarbij eibestanddelen, vet, honing of glucose, stroop en zeep werd toegevoegd. Midden 20e eeuw werd ook vaak beschuitgelei gebruikt, een mengsel van vet, glucosestroop en zeep. Na de eerste baksessie verschenen lichtbruine, platte broodjes uit de oven, ook wel beschuitbollen genoemd. Deze werden vervolgens met beschuitmessen doorgesneden in twee helften. Deze helften werden opnieuw gebakken waarna de ons bekende brosse beschuiten ontstonden. Beschuit is een oud artikel, zodra de mensheid grote reizen ging ondernemen heeft men gezocht naar een methode die schimmelvorming en uitdroging van brood kon voorkomen. Van de oude Romeinen is bekend dat zij ‘biscoctum’- tweemaal gebakken brood, een primitieve vorm van beschuit – meenamen op hun veldtochten. In de Middeleeuwen kenden men ‘broetbiscotte’, een andere variant op beschuit. De Kruisvaarders kochten in 1344 al biscotte als scheepsproviand op Rhodos. Het is volgens F. Verkade (toenmalig voorzitter van de Vereniging van Beschuitfabrikanten) vrijwel zeker dat in onze contreien beschuit in de Hanzetijd al ruimschoots werd gebakken. Het was echter de ontwikkeling van internationale scheepvaart en de ontwikkeling van ‘onze’ Compagnieën die de beschuitindustrie een boost gaven.
‘Beschuijt’
Onze verse beschuit is absoluut niet te vergelijken met het zogenaamde ‘hardtbroodt ofte ‘beschuijt’ dat bekend is uit de 16e eeuw. Het is volgens de auteur Dulcinearius niet bekend (Bakkerswereld, 1958) of iemand bewust uit oud geworden brood de duurzame beschuit heeft gecreëerd dat met name gebruikt werd door schippers en vissers op hun lange tochten. Wel gaat volgens hem het verhaal dat het dubbel gebakken – brood, de ‘panes biscocti’ een Franse uitvinding zou zijn uit de Middeleeuwen die vele zeelieden heeft leven heeft gered. Ook de Napoleontische troepen zou gebruik hebben gemaakt van dit houdbare voedsel tijdens de lange krijgstochten naar Rusland.
27 februari 2017 | 03:01
22 november 2018 | 17:05