Valentijnsdag (14 februari)
Engeland
Vanaf de 14e eeuw droegen de Britten St. Valentine's Day aan hun geliefden op. Jongemannen begonnen hun hartendiefjes met bloemen, boodschappen of geschenken te verwennen. Het is bekend dat pages uit de riddertijd op 14 februari stiekem een minnedicht schreven voor hun uitverkorene en daarmee te kennen gaven dat ze een jaar lang de goede naam van het meisje wilden verdedigen, karweitjes voor haar wilden opknappen en zo nodig om haar wilden duelleren.
Niemand minder dan William Shakespeare was de tolk voor al wat ‘minnen en kozen'
wilde, toen hij Ophelia in het toneelstuk Hamlet liet zeggen:
Toemorrow is Saint Valentine's day,
All in the morning betime
And I a maid at your window
To be your Valentine.
In een vrije Nederlandse vertaling:
Morgen is het Valentijndag
Bij de eerste morgen schijn
Kom ik aan uw venster,
Verheugd uw Valentijn te zijn.
In de 15e en de 16e eeuw raakten de Engelse Valentines (minnebrieven of prentbriefkaarten) in Brugge en Gent bekend. De Fransen verzonden 'postillons d' amour'
met een rood hart als motief. Tot in de 20e eeuw stonden vooral de Britse kranten op St. Valentine's Day vol van amoureuze advertenties.
Behalve in de tijd van Cromwell, toen de Anglicaanse Kerk de gebruiken als heidens en onzedig bestempelde, is Valentijnsdag in Engeland altijd erg populair gebleven. Ook Amerika heeft een lange traditie op dit gebied. De Fransen maakten op Sint Valentijn frivole volksrijmpjes, vroeger reden voor de geestelijken om met de kerkban te zwaaien en voor de rechtbanken om met forse geldboeten te eisen.
België
In het land van onze zuiderburen drong 'lievekensdag' slechts met veel moeite door. In de 15e en 16e eeuw was Sint Valentijn wel al bekend en aan het einde van de 19e eeuw werden volop 'Valentines' uitgewisseld. Omstreeks 1935 brachten immigrerende Engelsen, Fransen en Zwitsers de verering van Sint Valentijn weer op gang, maar pogingen aan het eind van de Tweede Wereldoorlog om het verliefdenritueel op grote schaal opnieuw in te voeren, kenden weinig succes.
Niettemin heeft de opkomst van geschenkenwinkels in de jaren zeventig van de vorige eeuw het rode hartje op 14 februari ook hier meer en meer bekend en geliefd gemaakt.
In het verlengde daarvan kent men onder andere de harten uit bladerdeeg die geliefden elkaar met Sint Valentijn schenken.
Duitsland
In Duitsland schonken jonge geliefden elkaar bij voorkeur krakelingen of ander knoopbrood. Dit verwees naar de levensknoop.
Ook kende men in verschillende streken het gebruik van de Vielliebchen. Jongens en meisjes aten dan samen noten of amandelen.
Ze aten dit net zo lang tot ze een kern met dubbele amandel of noot vonden die ze vervolgens gezamenlijk opaten.