Oogstgebruiken
Bijgeloof
In Macedonië besteedde men bijzondere aandacht aan de tarwekorrels die voor het uitzaaien waren bestemd. Vrouwen naaiden takjes basilicum, granaatappelpitten, knoflook en een geldstukje in de zak, die met de tarwekorrels werd gevuld.
Hierdoor hoopte men verzekerd te zijn van een goede oogst.
De vrouwen maakten - net als in Bulgarije en Griekenland - een kruisteken als zij een
nieuw brood aansneden en men behoorde ruim baan te maken voor iemand die een
brood naar de oven bracht.
In sommige streken van Griekenland deelde men het eerste brood van de nieuwe tarwe uit aan passanten. Ook hing men brood van de nieuwe oogst op bij een icoon waar het tot de volgende oogst moest blijven hangen. De eerste hap van het nieuwe brood behoorde men met de rechterhand naar de mond te brengen.
Men dacht in andere regio's dat het besprenkelen met olieschuim of salpeter het kiemen van de tarwekorrels bevorderde.
Soms liet men het aanraken door een mol of zaaide men bij nieuwe maan om het tegen de wormen te beschermen. Ook werd het koren met de in water gedrenkte as van een verbrande kat of wezel besprenkeld. Men kookte ook katten of wezels om met het afkooksel het zaad te bevochtigen.
Bloedige offers
Eén van de gruwelijkste oogstrituelen vond vroeger plaats in centraal Klein-Azie, tussen de Middellandse Zee en de Zwarte Zee. Daar aanbaden de Phrygiers, een volk van veetelers en landbouwers Cybele, de moeder der goden.
Dit volk had de gewoonte een willekeurige vreemdeling die toevallig in de buurt van de korenakkers kwam tijdens het maaien, gevangen te nemen. Zij geloofden dat de korengeest van de aarde het lichaam van de vreemdeling binnenging.
Het ritueel dat volgde diende om te gehoorzamen aan het voorschrift dat de korengeest terug moest naar de aarde. Het slachtoffer werd tussen de laatste korenschoven die gemaaid waren gezet, waarna zijn hoofd werd afgesneden met sikkels. Het bloed dat over de grond vloeide werd verondersteld de geest van het koren te bevatten en aldus de gunst der goden te verzekeren voor de oogst van het volgend jaar.
Muizencultus
Vooral muizen die plotseling voor de voeten van de maaiers konden wegschieten, hebben de volksfantasie geïnspireerd. Zowel in Finland als in Duitsland liet men een gedeelte van de oogst bij het inschuren over aan de muizen in de hoop dat zij daarvoor zo dankbaar zouden zijn dat zij het koren in de schuur met rust zouden laten.
Hiermee hield wellicht een vroom gebruik verband dat in 1923 en 1931 nog plaats vond in Gulpen bij de Groote Bronk op het kasteel Neuburg van de grafelijke familie De Marchant et d'Ansembourg. Na de Sacramentsprocessie en de plechtige zegen verzamelden de dienaren de verwelkte bloemetjes die waren uitgestrooid om deze vervolgens op de graanzolders uit te strooien. Dit bleek een probaat middel om muizenvraat te voorkomen. De muizencultus hield verband met de dodencultus. Binnen bepaalde volksculturen waarden de zielen van de overledenen dikwijls rond in muizengestalten.