Korstdeegproducten
Franse oorsprong
Algemeen wordt verondersteld dat korstdeeg uit Frankrijk afkomstig is. Dit komt vooral omdat de meeste anekdoten die over het ontstaan van bladerdeeg in omloop zijn, uit Frankrijk komen.
De meest recente verklaring voor de ontdekking is te vinden in de Dictionnaire Universel de Cuisine van 1850. In deze uitgave wordt ene Feuillet als uitvinder van bladerdeeg aangewezen. Sommigen brengen daarom de naam Feuillet in verband met het franse pate feuilleté (bladerdeeg).
Baklava
Het bladerdeeg in zijn huidige vorm is een ontdekking uit de 17e eeuw. Er werd al wel eeuwenlang voor gevulde pasteien, taartbodems etc. een soort bladerdeeg gebruikt. Daarbij ging het om een beslag dat veel leek op het in Spanje uitgevonden deeg voor de Arabische baklava. Dit deeg werd in flinterdunne blaadjes uitgerold en elk laagje werd besmeerd met boter of olie vooraleer het de oven in ging. Maar ons luchtige, golvende en goudkleurig bladerdeeg werd bij toeval ontdekt – net zoals nog vele andere belangrijke dingen.
Le Lorrain
Een banketbakker uit Toul had een leerjongen in dienst die Claude Gelee heette. Op een mooie dag was Claude vergeten boter bij het taartbeslag te doen. Om zijn verstrooidheid goed te maken, besmeerde hij het deeg met boter en vouwde het in tweeën zonder het verder te bewerken.
Tot zijn grote verbazing ging het deeg golven bij het bakken. Hij vond het resultaat wel aardig en besloot er maar wat op los te experimenteren. Hij rolde het deeg op verschillende manieren uit, veranderde de samenstelling en vermeerderde de hoeveelheid deeglaagjes.
Toen hij naar zijn idee het ideale recept had gevonden werd dit aan de rest van de mensheid bekend gemaakt.
Na zijn revolutionaire ontdekking verliet Claude echter de bakkerswereld om zich ongestoord aan zijn roeping als kunstschilder te kunnen wijden. Hij is de geschiedenis ingegaan als ‘Le Lorrain’, zijn schilderspseudoniem.
Deens bladerdeeg
In het hoge noorden bedacht een zuinige bakker al vrij snel een variant op het bladerdeeg uit Toul. Hij legde nog slechts enkele stukjes boter tussen de verschillende laagjes deeg en verving de dure boter grotendeels door gist. Deze manier van werken leverde een gelijkwaardig soort bladerdeeg op dat als Deens bladerdeeg bekend werd. Het kende veel succes bij de bereiding van zoete en zoute taarten, maar werd ook veel voor koeken en al dan niet met fruit gevuld gebak gebruikt.