Meiviering
De meitak en de liefde
De Paastijd is achter de rug en we richten ons nu op de Meiviering, van oorsprong een vruchtbaarheidsfeest dat de lente aankondigde. De Engelse bannocks werden in heel Europa gebruikt voor ‘brood en spelen’.
De oude heidense volken, zoals de Germanen, waren de eerste die vruchtbaarheidsfeesten vierden om de komst van de lente te markeren. Hoewel kerkelijke autoriteiten deze feesten met name richting Palmpasen kanaliseerden, horen deze feesten eigenlijk thuis op de eerste dag van mei.
Meitak en liefde
In tal van dorpen werd in de nacht van 30 april op 1 mei een meitak of meiboom opgericht, meestal op het dorpsplein. Ook huizen, gebouwen en hele straten werden versierd met meigroen. De meitak was onlosmakelijk verbonden met de liefde. Huwbare jongens hingen een groene tak voor of op het huis van hun uitverkorene. Daarbij sprak de gekozen houtsoort klare taal: een dennentak gold als een regelrechte liefdesverklaring. Een tak van een berk was bestemd voor een ‘aardig meisje’, een kersentak stond symbool voor een grillig meisje en wie een hagedoorntak kreeg werd stekelig van karakter gevonden. Het minst flatteus was een biesbosje voor een sletterig meisje… Nauwelijks eervoller waren een dorre tak of een stropop voor het huis van een oude vrijster.